دلم گرفته

این روزها خیلی شیطون شدی مثل یک بالرین روی پنجه های ناز و کوچولوت راه میری و دستاتو باز میکنی . یک کم که بزرگترشدی حتما میفرستمت کلاس باله

با این سن کمت فقط کافیه که یک کتاب دست من ببینی فوری دادمیزنی کااذ( یعنی کاغذ ) ومن باید یک کاغذ و مداد بهت بدم تاتونقاشی کنی .به خودکار هم میگی اووا

با وجود این همه شیرینی و شیطنت گاهی لبخند روی لبامون میاد و بیشتر اوقات غصه خاله میادسراغمون . نمی دونم عاقبتش چی میشه . ازمامانای عزیز میخوام که براش دعاکنن که هر چی خیرش هست براش پیش بیاد.