به بهانه هفته دفاع مقدس

ای پیش­پرواز کبوتر های زخمی 
بابای مفقود الاثر! بابای زخمی! 
دور از تو سهم دختر از این هفته هم پر 
پس کی؟ کی از حال و هوای خانه غم پر؟ 
تا یاد دارم برگی از تاریخ بودی 
یک قاب چوبی روی دست میخ بودی 
توی کتابم هر چه بابا آب میداد 
مادر نشانم عکس توی قاب میداد 
اینجا کنار قاب عکست جان سپردم 
از بس که از این هفته ها سر کوفت خوردم 
من بیست سالم شد هنوزم توی قابی 
خوب یک تکانی لااقل مرد حسابی! 
یک بار هم از گیر و دار قاب رد شو 
از سیم های خاردار قاب رد شو 
برگرد تنها یک بغل بابای من باش 
ها! یک بغل برگرد، تنها جای من باش
ای دستهایت آرزوی دستهایم 
ناز و ادایم مانده روی دستهایم 
شاید تو هم شرمندۀ یک مشت خاکی
یک مشت خاک بی نشان و بی پلاکی 
عیبی ندارد خاک هم باشی قبول است
یک چفیه و یک ساک هم باشی قبول است!! 
امشب عروسی میکنم جای تو خالی 
پای قباله جای امضای تو خالی
ای عکسهایت روی زخم دل نمک پاش
یک بار هم بابای معلوم الاثر باش