آذربایجان

سلام....
شعرتان نعره می زند تا اشکهایمان از چشمهایمان رم کنند.
بگذارید بگویم شکافتن رویایی که با شعرتان بر لباسهای خاک آلود کودکان مانده در زیر آوار دوخته اید ، چشمهایم را براستی پرآب کرد بی آنکه مجالی برای مخفی کردنشان داشته باشم.
بانو شما براستی معمار احساس هستید....

---

هیچ کلامی قادر نیست بغضهایمان را پنهان کند فقط باید بگوییم صبر زمان یارشان . ممنون که آمدی