شب یلدا

سلام بر اتاق صورتی خاطرات و سلامی بلند از این اتاق به دختر بچه ی کوچکی معصوم اما پر از احساس.... بزم آرایی اتان را برای یلدا با چند نوشته و یک تصویر بسیار زیبا که کنار آن گذاشته اید ، در ذهن خود تجسم کردم. آرزو می کنم دنیای بیرونی اتان که از این مجاز کمی آنسو تر است نیز به همین شادمانی و به همین ترنم واژه های رقصان شباهت داشته باشند.جمله ای کوتاه می نویسم که این است: یلدایتان شاد ... چرا که هر چه در خیال خود فشار آوردم تا واژه های تازه ای در آرزوی خود خلق کنم ، موفق به این خلقت نشدم. اما یادم به آرزوهایی افتاد که چندی قبل در این خانه برایتان نوشته بودم. بد نیست برای امشب و برای فرداهایی که بعد از این شب روبروی خود خواهید داشت همان آرزوها را تا جایی که می دانم تکرار کنم.... در آرزوهای خود تکرار می کنم برایتان در لحظه لحظه ی زندگی ، عشق را آنچنان که از زانو های قلبتان بالا برود و مهتاب را به میهمانی انگشتانتان دعوت کنيد... آرزو می کنم برایتان قدمهایی را که خوب بر می دارید تا شاخه های نرم امید در زیر گام برداشتنها له نگردند... برایتان می خواهم روزهایی را سپید ، آنچنان که غزل غزل لحظه ها را قصیده وار به رنگ دلخواه نقاشی می کنید... می خواهم داشته باشید همچنان نیز لحظه هایی را که با صدای بلند می خندید و قهقه سر می دهید... می خواهم داشته باشید حس روشن دوست داشتن را تا بتوانید برای همیشه و بمانند این روزها ،تا بیکرانه های نه فقط دل ، که تا آنسوی جان ، جانانه همدیگر را نفس بکشید ! بله...مادری دخترش را و دختری مادرش را با نفسهای مجکم خویش آنچنان در ریه های خود فرو ببرند که بمانند حال و هوای اینروزها ، وجودشان لازم و ملزوم یگانه وجود " باهم بودن " باشد...

درود با اولین پا نهادن به دنیای انسانهای روی زمین به روزم بیا و در جشن تولد من تو هم مهمان باش منتظر قدم رنجتون هستم بدرود