روز دختر

حلمای عزیزم ، دختر کوچولوی شیرین و دوست داشتنی روزت رو تبریک میگم . همیشه شاد باشی و بخندی گلم .

---

ممنونم خاله جون روز دختر برای باران جونم هم مبارک باشه

سلام حلما عزیز ... وبلاگ نازی داری ... دست مامان خوبت درد نکنه خودتم خیلی نانازی ها میای با هم دوست بشیم ؟؟؟؟ اگر موافقی لطفا لینکم کن . بهم خبر بده لینکت کنم عزیزم

با افتخار لینکتون کردم عزیز

چقدر خوب است که این احساسات لطیف را برای روزهای کودکی ـ دختر خود هدیه داده اید تا در روزهای بزرگسالی خود بتواند در خیال خود و دوباره آنها را شکل داده و در زلال محبت غوطه ور شود....بتواند شیرینی محبت مادر را به فرزند خود بچشاند .....اما این تنها روزهای آینده نیستند که خوبی های اینگونه واژه ها را انعکاس خواهند داد. بلکه امروز نیز هر عابری که از این خانه بگذرد ، از این واژه های هرچند کوتاه ، اما ریشه دار در دره ی عمیق محبت خشنود شده و بی درنگ لبخند شادمانه ای در لبهایش خواهد دوید...چرا که وقتی جمله ای را می خواند که یک مادر در دنیای پیچیده و بغرنج امروزی نیز فرزند خود را امید حیات خود نام برده است ، بارقه های روشن امید در درونش تابیده تر می شود...آری هر عابری خواهد فهمید اگرچه آسمان پردود و مه آلود همه ی شهر رنگ یکسانی دارد ، اما گاهی آسمان دل برخی مردمانش هنوز هم آفتابی است و ستاره های محبت و عشق در آسمان دلهایشان می درخشد... پس می توان هنوز هم دلباخته ی امیدی بود که از کران تا کران احساسی دیده می شود که سبزترین انوار ملکوتی خداوند ، تمامی اش را به زیبایی فرا گرفته است و هستند کسانی که هنوز هم رسالت مادر بودن را به فراموشی نسپرده اند...بارقه های سبز امید و محبتی که با این احساس روییده می شوند همه می دانند که چقدر زیبا و متجلی اند ...متجلی در امید...متجلی در اعتماد....آری اینگونه همه چیز تجلی می یابد و برای لحظه ای چیزی شبیه یک نور در دل می افتد تا خاطرات و یا رویاها نیز تجلی و درخشش صبحی را متصور شوند که همه یگانه ایم در عاشق شدن....یگانه ایم در عشق ورزیدن....و یگانه ایم در داشتن محبوبی که به واسطه ی وجودش هر یک به شمایلی در استعاره های شعرمان بساط عاشقی را گسترده می کنیم و از معرفت ملکوتی اش در دلهایمان می ریزیم....محبوبی که گاه در شمایل فرزندی برای مادرش ...گاه در شمایل مادر برای فرزند خود....گاهی هردو و گاه در هیبت یکسو و یا دوطرفه ی فرزند و پدر و گاهی در شمایل هر کسی دیگری دیده می شود که از شیرینی محبتش در دلهایمان چشیده می شود...محبتی که گاهی با روبرو شدن و گاهی بقول یک خواننده که نامش را نمی دانم "همه چیز با یک شکلات " شروع می شود....گاهی در یک مسافرت و گاه در یک کلاس درس....اما گاه ...محبت کسانی در دلهایمان چشیده می شود که هرگز چهره هایشان را ندیده و هنوز هم با صورتشان نا آشنا هستیم ....آنچنان که اگر روزی در یک خیابان و از روبروی هم عبور کنیم ممکن است که نتوانیم همدیگر را بشناسیم ...اما بوی محبتشان که برایمان آشناست ، از هر فاصله ای در دلهایمان چشیده می شود و محبوبی را در نظر خویش تجسم می کنیم که بواسطه ی خیالش می توان خدا را در هرثانیه و به یمن نعمت رویش روشن مهر در دل های صمیمی و یگانه سپاس گفت ...